فوتبال زنان با چه پروتکلی برگزار شود؟
به گزارش فوتبالدخت تلاشها برای از سرگیری لیگ فوتبال و همه کشمکشهایی که در این راستا میبینید، موضوعی است که صرفاً براساس استانداردهای لیگ برتر فوتبال مردان مورد بحث قرار میگیرد. آنچه مورد پرسش جدی قرار نگرفته این است که آیا برای شروع فوتبال در همه ردهها، تفاوتهای آشکار میان لیگ فوتبال زنان و لیگهای دسته اول و دوم مردان با لیگ برتر فوتبال مردان در نظر گرفته شده است یا نه؟
پروتکلی که قرار است برای شروع مسابقات مورد توجه سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال قرار بگیرد، بدون شک براساس تعریف استاندارد یک باشگاه فوتبال نوشته شده است. چند تیم فوتبال زنان اما هستند که شرایطی مطابق این استانداردها داشته باشند؟
زنان فوتبالیست ایران در شرایط عادی هم برای سفر و اسکان تیم در محل برگزاری مسابقات، با مشکلهایی جدی مواجه بودهاند. حامیان مالی، مهمترین مشکل این تیمها بوده و هستند و بسیاری از آنها که از نظر مالی قابل قیاس با تیمهای لیگ دسته یک یا دومی فوتبال مردان نیستند چه رسد به تیمهای لیگ برتری!
تیمهایی که در شرایط عادی نمیتوانند مثل باشگاههای مردان هزینه کنند، آیا توانایی این را دارند که براساس پروتکل نوشته شده، به عنوان مثال در سفرها برای هر بازیکن خود اتاق مجزا تدارک ببینند؟ آیا حتی امکان حضور این تیمها در هتلی استاندارد فراهم خواهد بود؟
این تناقضها به خودی خود تیمهای فوتبال زنان را در صورت ادامه مسابقات در معرض خطرات جدیتری نسبت به تیمهای مردان قرار میدهد. آن هم در شرایطی که به گواه برخی مربیان این تیمها، برگزار شدن یا نشدن مسابقات باقیمانده، بعید است در تیمهای اول تا چهارم لیگ برتر فوتبال زنان تغییری ایجاد کند. همانطور که مریم ایراندوست، سرمربی تیم هیات فوتبال البرز در همین رابطه میگوید: «رقابت اصلی در میانه جدول بود و من فکر میکنم برگزاری لیگ شرایط را سختتر میکند. چه از نظر جسمی و چه از نظر اسپانسرینگ.» با این حساب تیمهای فوتبال زنان بدون حامی مالی و تحت فشارهای اقتصادی، ریسک خطر ابتلا به بیماری را متحمل میشوند، بدون اینکه هیچ تغییری در نتیجه تیمهای صدرنشین حاصل شود. بدون اینکه تفاوت فاحشی باشد بین ردهبندی تیمها پیش و پس از برگزاری لیگ در شرایط کرونا!
مریم جهاننجاتی، سرمربی تیم فوتبال زنان شهرداری سیرجان میگوید: «ما اصلاً نمیتوانیم الگویی که در مردان به کار میبریم را درباره زنان داشته باشیم. از لحاظ مالی، ساختاری، تشکیلات، حامیان مالی و همه این موارد فوتبال مردان با زنان متفاوت است. در این شرایط چه کسی میتواند سلامتی کادر و بازیکنان را تضمین کند؟ به هیچ طریق نمیتوانیم.» با این تفاسیر سؤالهایی مطرح میشود. آیا فوتبال زنان باید براساس پروتکلی که هیچ شباهتی به شرایطش ندارد، لیگ خود را ادامه دهد؟ آیا بهتر نیست در صورت تصمیمگیری برای ادامه لیگ فوتبال زنان، پروتکلی متناسب با شرایط این لیگ نوشته شود؟
منبع: آی اسپورت
پروتکلی که قرار است برای شروع مسابقات مورد توجه سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال قرار بگیرد، بدون شک براساس تعریف استاندارد یک باشگاه فوتبال نوشته شده است. چند تیم فوتبال زنان اما هستند که شرایطی مطابق این استانداردها داشته باشند؟
زنان فوتبالیست ایران در شرایط عادی هم برای سفر و اسکان تیم در محل برگزاری مسابقات، با مشکلهایی جدی مواجه بودهاند. حامیان مالی، مهمترین مشکل این تیمها بوده و هستند و بسیاری از آنها که از نظر مالی قابل قیاس با تیمهای لیگ دسته یک یا دومی فوتبال مردان نیستند چه رسد به تیمهای لیگ برتری!
تیمهایی که در شرایط عادی نمیتوانند مثل باشگاههای مردان هزینه کنند، آیا توانایی این را دارند که براساس پروتکل نوشته شده، به عنوان مثال در سفرها برای هر بازیکن خود اتاق مجزا تدارک ببینند؟ آیا حتی امکان حضور این تیمها در هتلی استاندارد فراهم خواهد بود؟
این تناقضها به خودی خود تیمهای فوتبال زنان را در صورت ادامه مسابقات در معرض خطرات جدیتری نسبت به تیمهای مردان قرار میدهد. آن هم در شرایطی که به گواه برخی مربیان این تیمها، برگزار شدن یا نشدن مسابقات باقیمانده، بعید است در تیمهای اول تا چهارم لیگ برتر فوتبال زنان تغییری ایجاد کند. همانطور که مریم ایراندوست، سرمربی تیم هیات فوتبال البرز در همین رابطه میگوید: «رقابت اصلی در میانه جدول بود و من فکر میکنم برگزاری لیگ شرایط را سختتر میکند. چه از نظر جسمی و چه از نظر اسپانسرینگ.» با این حساب تیمهای فوتبال زنان بدون حامی مالی و تحت فشارهای اقتصادی، ریسک خطر ابتلا به بیماری را متحمل میشوند، بدون اینکه هیچ تغییری در نتیجه تیمهای صدرنشین حاصل شود. بدون اینکه تفاوت فاحشی باشد بین ردهبندی تیمها پیش و پس از برگزاری لیگ در شرایط کرونا!
مریم جهاننجاتی، سرمربی تیم فوتبال زنان شهرداری سیرجان میگوید: «ما اصلاً نمیتوانیم الگویی که در مردان به کار میبریم را درباره زنان داشته باشیم. از لحاظ مالی، ساختاری، تشکیلات، حامیان مالی و همه این موارد فوتبال مردان با زنان متفاوت است. در این شرایط چه کسی میتواند سلامتی کادر و بازیکنان را تضمین کند؟ به هیچ طریق نمیتوانیم.» با این تفاسیر سؤالهایی مطرح میشود. آیا فوتبال زنان باید براساس پروتکلی که هیچ شباهتی به شرایطش ندارد، لیگ خود را ادامه دهد؟ آیا بهتر نیست در صورت تصمیمگیری برای ادامه لیگ فوتبال زنان، پروتکلی متناسب با شرایط این لیگ نوشته شود؟
منبع: آی اسپورت