سمیه شهبازی: در فوتبال زنان برنامه‌ریزی وجود ندارد
به گزارش فوتبالدخت به نقل از ایرنا «سمیه شهبازی» سرمربی تیم فوتبال زنان وچان کردستان است. وی مدتی به عنوان والیبالست و پس از آن بازیکن فوتبال تیم آینده‌سازان و سرمربی این تیم و نیز سپاهان فعالیت می‌کرد.مشروح خاطرات فوتبالی این سرمربی را می‌خوانیم.
چه زمانی به فوتبال علاقه‌مند شدید؟
وقتی ۱۲ سالم بود با ۲ برادرم که اختلاف سنی زیادی با آنان داشتم در کوچه فوتبال بازی می‌کردم و چند باری هم توپ به شیشه‌ها خورد و شکست.
در آن زمان جای خاصی برای تمرین نمی‌رفتید؟
جایی را نمی‌شناختم تا بخواهم بروم و با برادرانم تا دوران دبیرستان در کوچه بازی می‌کردم.
چی شد که در مدرسه به والیبال علاقه‌مند شدید؟
در دوران دبیرستان، مدرسه ما در والیبال و فوتسال قرار بود تیم بدهد و من هم در والیبال بَد نبودم و تست دادم و قبول شدم. مربی فوتسال هم وقتی بازی من را دید گفت بیا در فوتسال هم تست بده.
ولی فوتسال را انتخاب نکردید؟
فضای فوتسال را دوست نداشتم. بنظرم چون در سالن برگزار می‌شد فضای خفه‌ای داشت.
پاسور تیم والیبال مدرسه بودید؟
بله. بیاد دارم در مسابقات نواحی، مدرسه ما دوم شد اما من در تیم منتخب استان انتخاب نشدم.
چرا؟
فکر می‌کنم پاسورهای بهتر از من در تیم وجود داشتند و در آن زمان علاقه‌مندان به والیبال زیاد بودند و استعدادهای بیشتری در این عرصه داشتیم.
بعد از آن چی شد که به سمت فوتبال رفتید؟
تفریحی با برادرم فوتبال بازی می‌کردم اما بعد از دانشگاه و در سال ۸۹ یک آکادمی زیر نظر شهرداری بازیکنان فوتبال را جذب می‌کرد و منم تصمیم گرفتم تا آنجا ثبت نام کنم اما نتوانستم در سطح اول کشور بازی کنم.
دلیل آن؟
زیرا دیر فوتبال را شروع کردم. زمان کوتاهی برای آنکه یک فوتبالیست مطرح شوم داشتم. همچنین خانواده مخالف فوتبال بازی کردن من بود.
چرا مخالفت؟
زیرا در رشته پتروشیمی مدرک لیسانسم را گرفته بودم و می‌خواستم در همین عرصه ادامه دهم. من کارشناسی ارشد را نگرفتم و جلوی خانواده ایستادم و به دنبال فوتبال رفتم. چهار سال اول به عنوان فوتبالیست نتیجه‌ای برایم نداشت اما در حین بازی کردن مدرک مربیگری را کسب کردم. در تیم نوید گستر اصفهان قهرمان استان شدیم. هیات فوتبال اصفهان نیز سهمیه لیگ کشوری را به ما داد و تیم میهن نجف آباد را در دسته یک تشکیل دادیم و که به ایرانیان تغییر نام داد.
چه شرایطی را با تیم ایرانیان سپری کردید؟
بیاد دارم زمانی که در دسته یک قهرمان شدیم تنها ۶ تیم در لیگ حضور داشتند. بازی آخر ما برابر سیستان و بلوچستان بود. ۲ روز و نصفی طول کشید تا به این شهر برسیم.
شروع فوتبال حرفه‌ای شما از لیگ دسته یک بود؟
بله. آن سختی‌ها خیلی به من چسبید زیرا با قهرمانی تیم همراه شد و برای اولین بار استان ما صاحب یک تیم لیگ برتری شد.
یعنی از همان جا تیم فوتبال زنان استان اصفهان شکل گرفت؟
درست است. زیرا در آن زمان به فوتبال زنان کم بها می‌دادند و اکنون کمی بهتر شده است.
در تیم آینده سازان بازیکن بودید؟
بله. مدتی در این تیم در دسته یک بازیکن بودم و بعد درگیر گرفتن مدارک مربیگری شدم و پس از آن سرمربی این تیم شدم.
پس از آن سرمربی سپاهان شدید؟
۲ سال هدایت تیم سپاهان را برعهده گرفتم و در لیگ برتر مقام سومی و چهارمی را با این تیم بدست آوردم. پس از آن هم سرمربی وچان کردستان شدم. گرچه سه سال مربی تیم فوتبال دختران زیر ۱۹ سال بودم. یکسال در کنار «لیلا وقاری» و ۲ سال در کنار «کتایون خسرویار» حضور داشتم.
اکنون مربی تیم هستید؟
بله هستم اما فدراسیون هیچ صحبتی با ما انجام نداده و ابلاغیه‌ای هم برای مسابقات نیامده است.
تجربه در حضور مسابقات مقدماتی قهرمانی زیرا ۱۹ سال آسیا در ویتنام را چطور دیدید؟
از لحاظ امکانات مثل همیشه از سایر تیم‌ها پایین‌تر بودیم و اگر در بازی برابر لبنان کارت زرد زیادی نمی‌گرفتیم به مرحله بعد صعود می‌کردیم. متاسفانه بازیکنان ما از لحاظ روحی و روانی در شرایط خوبی بسر نمی‌بردند.
تجربه برد سپاهان برابر شهرداری بم چگونه بود؟
یکی از شیرین‌ترین بردهای زندگیم را با سپاهان داشتم. در واقع ما توانستیم با گل «فروغ موری» یک بر صفر بم را شکست دهیم. اگر موری رباط پاره نمی‌کرد ما می توانستیم برای دومین سال پیاپی قهرمان شویم.
تفاوت فوتبال زنان در گذشته با اکنون؟
اکنون رسیدگی به فوتبال زنان بهتر شده است و فدراسیون فوتبال دیدگاه خوبی به فوتبال زنان دارد. در آن زمان اگر قهرمان کشور هم می‌شدیم هیچ جا خبری از ما پخش نمی‌شد.
دیده نمی‌شدید؟
دیده نمی‌شدیم. زیرا امکانات و پوشش خبری و صفحات مجازی به این صورت نبود. اما اکنون امکانات بیشتر شده و به لحاظ فنی سطح بازیکنان و مربیان بالا رفته و تمرینات آنان متفاوت شده است.
با توجه به ناتمام ماندن لیگ فوتبال زنان موافق اعلام قهرمان لیگ هستید؟
بله. به عنوان یک مربی مخالف برگزاری ادامه مسابقات لیگ برتر هستم، زیرا با این شرایط سلامتی بازیکنان و کادر فنی در خطر است. «گلاره ناظمی» مسوول برگزاری مسابقات فوتبال زنان گفت که می‌خواهد ۴ بازی پایانی را برپا کند. ما یک مرجع داریم و آن فیفا است که باید زمان برگزاری مسابقات را به فدراسیون‌ها اعلام کند. اگر بخواهیم با فوتبال مردان مقایسه کنیم این قیاس نابرابر است، چون فوتبال مردان از لحاظ رسیدگی و امکانات در شرایط بهتری قرار دارد. چهار بازی دیگر باقی مانده و در فوتبال زنان دیدارها قابل پیش‌بینی است و مثل فوتبال مردان نیست که تیم قعر جدولی تیم صدر جدولی را ببرد. فکر نمی‌کنم تغییری در رتبه‌بندی تیم‌ها پیش بیاید و مسابقات و امتیازات هم مشخص است.
یکسال است که خبری از اردوهای تیم ملی فوتبال زنان نیست و فکر می‌کنید این بی توجهی فدراسیون به فوتبال زنان چقدر می‌تواند مانع رشد آن شود؟صد درصد نبود اردو و حتی یک سری تمرینات خیلی به تیم ملی فوتبال زنان ضرر می‌رساند. لیگ امسال پویا بود و می‌توان بازیکنان منتخب زیادی را از درون آن برای تیم ملی خارج کرد. در فوتبال زنان برنامه‌ریزی وجود ندارد. گرچه در فوتبال مردان هم ۲ سرمربی عوض کردیم و آنجا هم شاهد بی‌برنامگی هستیم. هر زمان در خصوص فوتبال زنان صحبت کردیم گفتند که ابتدا تکلیف فوتبال مردان مشخص شود بعد زنان. هر چند اکنون نسبت به قبل شرایط برای فوتبال زنان مقداری بهتر شد و رسیدگی می‌شود اما تیم ملی اردوی زیادی ندارد.
فکر می‌کنید دلیل آن چیست؟
فدراسیون فوتبال درگیر یک سری مسایل مالی است و این امر اجازه نمی‌دهد تا برای تیم ملی فوتبال زنان اردویی گذاشته شود. تیم ملی حیف است و در بازی‌های مقدماتی المپیک گرچه صعود نکرد اما خیلی خوب و روان بازی کرد. اگر فدراسیون حداقل ماهی یک اردو برگزار کند تا ملی‌پوشان در کنار هم تمرین کنند و با متد مربی آشنا شوند راحت‌تر می‌توانند در مسابقات شرکت کنند و نتیجه بهتری بدست بیاورند تا اینکه ۲ هفته مانده به یک تورنمنت تیم را جمع کنند و در مسابقات نتیجه نگیریم و تیم فوتبال زنان ایران را مسخره کنند.
حرف پایانی...
در این مدت از پرستاران و پزشکان که خیلی برای ما زحمت کشیدند تشکر می‌کنم. آنان از زندگی شخصی خود گذشتند تا به هموطنان خود کمک کنند.
