روایت تکواندوکاری که مربی تیم ملی فوتبال شد
مربی اسبق تیم ملی فوتبال و فوتسال زنان، گفت: ۱۵ سال در تکواندو مربی و بازیکن بودم و پنج دوره در سطح استان اصفهان قهرمان شدم. اما بعد از مدتی در فوتسال نیز موفق به گذراندن دوره‌های مربیگری شدم و حتی به کادر فنی تیم ملی نیز راه یافتم.به گزارش فوتبالدخت به نقل از ایرنا «میترا چین‌سری» سرمربی تیم فوتسال زنان نامی‌نو اصفهان است. او سال‌ها به عنوان مربی تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال در کنار «پروین رمضانی» و «شهرزاد مظفر» (به ترتیب سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال زنان) فعالیت می‌کرد.
وی در این گفت‌وگو از خاطرات خود در خصوص کسب پنج قهرمانی در رشته تکواندو در استان و ۱۵ سال مربیگری در این رشته سخن گفت.
از کودکی به فوتبال علاقه داشتی ولی وارد تکواندو شدید.
در سال ۵۵ فوتبال زنان نبود و چون خواهر نداشتم همیشه با برادرهایم بازی می‌کردم و در آن دوران محدودیت خیلی زیادی وجود داشت. از سال ۷۳ در سن ۲۲ سالگی به دلیل علاقه به تکواندو وارد این رشته شدم.
اما پیش از آن کونگ‌فو را دوست داشتید.
می‌خواستم این رشته را ادامه دهم اما در آن زمان کونگ‌فوی مدرن در ایران باب نشده بود و رشته تکواندو به من پیشنهاد شد.
چرا تکواندو؟
مجذوب رفتار و شیوه آموزشی مربی شدم. به همین دلیل دوست داشتم تا وارد تکواندو شوم.
اینگونه که با علاقه صحبت می‌کنید، به‌نظر می‌رسد ساعتش را هم به یاد دارید؟
بله. ۱۳ شهریور ۱۳۷۳ ساعت ۲:۴۵ دقیقه بعدازظهر برای ثبت نام در رشته تکواندو رفتم.
در کدام تیم بودید؟
به مدت ۵ سال در ترکیب تیم منتخب اصفهان حضور داشتم. در آن زمان جزو اولین‌ها بودم و در آن مدت ۵ بار قهرمان استان شدم و یک بار هم مقام سوم کشوری را کسب کردم. زمانی که کمربند آبی داشتم به سمت سرمربیگری رفتم و کلاس‌های آن را گذراندم.
با کمربند قرمز سرمربیگری را شروع کردید؟
بله. زیرا در آن زمان در اصفهان تنها ۲ نفر در بخش زنان کمربند سیاه داشتند و محدود بود.
به شما لقب بازیکن مسابقه داده بودند.
این لقب را گرفتم چون قبل از مسابقه فیلم تکواندو مردان را می‌دیدم فردای آن روز همان را در مبارزه اجرا می‌کردم. یکبار یادم است یک حرکت اضافه انجام دادم و وسط مسابقه به حریف احترام گذاشتم و اولین اخطارم را گرفتم.
چرا به تیم ملی تکواندو نرفتید؟
به ما اجازه نمی‌دادند زیرا تنها از تکواندو کاران تهران و کرج دعوت می‌شد. می‌دیدم که خیلی‌ها حقشان خورده می‌شد.
چند سال تکواندوکار بودید؟
از سال ۷۳ تا ۷۴ تکواندوکار بودم؛ تا سال ۸۰ بازیکن و مربی بودم و از ۸۰ تا ۸۷ فقط سرمربی تکواندو بودم. در کیوروگی (مبارزه) حق‌خوری زیاد بود اما در پومسه در اصفهان خیلی خوب کار می‌شد. بیاد دارم در مبارزه‌ای اول شدم و سرمربی گفت که خوب نبود اما وقتی دوستم باخت گفت مبارزه خوبی داشتی. با خودم فکر کردم چرا با وجود آنکه اول شدم چنین چیزی به من گفت زیرا وقتی قهرمان می‌شوی انتظارت بالا می‌رود و باید کار خود را به نحو احسنت انجام دهی و هر صحبت و انتقادی که شود برای پیشرفت بازیکن است.
۱۵ سال سرمربی تکواندو بودی اما به سمت فوتسال رفتید؟
در همان باشگاهی که تکواندو کار می‌کردم کلاس آموزشی فوتسال برگزار می‌شد و شرکت کردم. قرار بود فوتسال زنان در اصفهان تعطیل شود. ما گفتیم که این رشته را دوست داریم و به من گفتند اگر قبول کنم می‌توانم در این رشته مربیگری کنم. هم در فوتبال و فوتسال کارت مربیگری گرفتم و مدرس هر ۲ رشته بودم.
دوست داشتید بازیکن باشید؟
علاقه داشتم تا بازیکن باشم اما همزمان نمی‌شد. در برهه‌ای هم بازیکن و هم سرمربی بودم و فشار زیادی روی من بود. نمی‌توانستم نقاط قوت و ضعف بازیکنان را ببینم و روی تیم تمرکز کنم.
یعنی همزمان هم بازیکن و سرمربی تکواندو نیز فوتسال بودید؟
بله. از صحبح تا ۲ بعد از ظهر فوتسال تمرین می‌کردم و ۴ تا ۷ شب در تکواندو بودم. تکواندو محدودیتی ندارد برای همین این رشته را انتخاب کردم. در سال ۷۸ فوتسال را شروع کردم.
به تیم ملی فوتسال دعوت شدید؟
در سال ۸۴ در تیم دانشگاه صنعتی شاهرود بودم و وقتی برای بازی به کرمان رفتیم به من گفتند که عضو کمیته فنی شوید و عملکرد بازیکنان را ببینید. فکر نمی‌کردم این موضوع پله‌ای برای رشد من باشد. بعد از چند وقت از فدراسیون فوتبال به من زنگ زدند که شما به عنوان کمک مربی «پروین رمضانی» انتخاب شدید.
رمضانی شما را زیر نظر داشت؟
رمضانی گفت که عملکردم را زیر نظر داشته است. از ۸۴ تا ۸۶ در کنار رمضانی مربی تیم ملی فوتسال بودم و در ۸۶ در مسابقات غرب آسیا در اردن با تیم ملی فوتسال شرکت کردیم و اول شدیم. از سال ۸۶ تا ۸۹ در فوتبال در کنار «شهرزاد مظفر» مربی بودم. بعد از آن از سال ۹۰ تا ۹۲ در کنار مظفر به عنوان مربی تیم ملی فوتسال انتخاب شدم. پس از مدتی سرمربی خارجی آمد و از آن پس من را نخواستند.
به عنوان سرمربی تیم ملی دعوت نشدید؟
بار اول انتخاب فدراسیون من نبودم اما وقتی مطرح شد مجبور شدم به دلایل شخصی و حضور در تیم نامی نو قرارداد ببندم.
مربیگری فوتبال را دوست ندارید؟
ترجیح می‌دهم مربی فوتسال باشم تا فوتبال. از نظر من هر جا که هستی باید تلاش کنی. چه در تیم ملی باشی چه نباشی، باید برای رشد ورزش زنان کمک کنی. گرچه برای سربلندی اصفهان همواره می‌جنگم. حتی وقتی به عنوان اولین مدرس زن به آسیا رفتم به عنوان منتخب ایرانیان در آن کلاس‌ها شرکت کردم. باید همواره الگوی زنان ایرانی باشیم. وقتی تیم ملی فوتسال زنان در آسیا بدرخشد به هر مربی و به هر شکلی کمک می‌کند.
از حضور به عنوان سرمربی تیم فوتسال زنان نامی‌نو در این فصل از لیگ برتر بگویید.
به دلیل شیوع کرونا بازی‌ها تعطیل شده است. از نظر من امنیت و سلامت بازیکنان و حتی کادر فنی مهم‌تر است. بازیکنان از نظر فیزیکی افت خواهند داشت و شرایط مساعدی برای ادامه بازی‌ها ندارند. زمان زیادی تا شروع فصل جدید باقی نمانده است. به‌نظرم باید فدراسیون قهرمان فصل را مشخص کند.
