چه داریم که نداشتیم؟

حالا که بازی ها به پایان رسیده وقت آن است که مایلی کهن درونمان را بیرون بکشیم و مشخصا از فدراسیون فوتبال بپرسیم اگر ما با تیم های رده پایین لیگ هم در این مسابقات شرکت می کردیم چه اتفاق متفاوتی رخ می داد؟ سه بازی ، سه شکست ، بدون گل زده و یک شیب ملایم رو به سقوط از تعداد گل هایی که در هر بازی تور ما را لرزاند!
شکست، نه حتی در هیبت واقعی از بین رفتن غرور یک ملت بلکه در معنای واژه هم روح فرد را می فرساید. تورنمتی که تقریبا برای فدراسیون فوتبال ایران "کم هزینه" بود برای دختران فوتبالیستی که حالا عادت کردند هر بازی می توانند ببازند و هی ببازند و هی ببازند کم "هزینه" نیست. اما مقصر سه شکست در سه بازی کیست؟ در لیگی که امکانات و ایده و تفکر نو نیست سه نوع تیم داریم. یک تیم که هنوز نیم فصل تمام نشده قهرمان است. هفت - هشت تیم در میانه جدول بی ارزش و بی عاید سر و کله میزنند و هیچ ترسی برای بالاسری ندارند، آن مابقی هم فقط دوست ندارند دوازدهم باشند! یکی دو بازیکن هر نیم فصل دو سه جین گل میزنند اما خارج از ایران عملا ناپدیدند... اگر این لیگ به استناد مصاحبه مربیان و بازیکنانش پویاست؛ برآیندش هم همین تیم سفید پوشی است که از هند و میانمار و نپال، یکی و دوتا و سه تا می خورد. .

کمتر از یک ماه دیگر اما بلاروس به ایران می آید. قرار است سفیدپوشان از هند برگشته آخرین محکشان را هم در خانه از دختران بلاروس بخورند. و ای وای اگر... بگذریم...

سوال این است؛ اگر این تیم، ملی نبود و اگر عباس آقا هدایتش می کرد؛ چه نداشتیم که حالا داریم؟ لطفا پاسخگو باشید! حالا زمان چالش و نقد است. اگر شما هم مثل ما این تیم سفیدپوش را "ایران" می نامید.