برای ما که مصداق «آبروی ملی» نیستیم...

اگر منفعتی هم نداشته باشد ما حاضریم طبقه طبقه از بهترین هتل هایمان را در اختیار غریبه تر ها بگذاریم حتی با این شرط که خودمان آنجا نباشیم. چرا؟ چون بحث آبروی ملی است...
همین چند وقت پیش، تیم دختران سارگل بوشهر، با بازیکنانی که هر بازی پول روی هم می گذاشتند تا یک ون کرایه کنند و به محل مسابقه برسند یا شب قبل از بازی در مسجد میخوابیدند منحل شد... مشکلشان قراردادهای صفر نبود، آن ها پول سفر نداشتند... 

حالا اما ورود غریبه‌تر ها سبب خیر شده و چند ورزشگاه ما، با فوریت هرچه تمام تر بالاخره صاحب وی ای آر می شود. چون دیگر بحث آبروی ملی است...
همین چند وقت دو داور زن ایرانی که می توانستند در جام جهانی زنان قضاوت کنند به دلیل کار نکردن با سیستم وی ای آر از سوی فیفا کنار گذاشته شدند. حتی برای اعزام آموزشی آنها به همین کشورهای اطراف حدود یک سال فرصت داشتیم. 

اینکه بتوانیم تیم های باشگاهی فوتبال مردان را با پرواز اختصاصی به مسابقات بفرستیم از اوجب واجبات است. هرچه باشد غریبه تر ها هم با جت شخصی به اینجا می‌آیند. بالاخره هر چه باشد بحث آبروی ملی است...
همین چند وقت پیش قرعه خاتون بم، به عنوان تنها نماینده باشگاهی فوتبال زنان ما مشخص شد و دختران ما باید برای هماوردی با غول های قاره، راهی ازبکستان شوند. سرمربیمان برای فهم بیشتر من و شما از تفاوت تیم ها گفت: کسب نتیجه یعنی معجزه! 

این حول و حوالی ما اما، بی نهایت چراغ است که انگار هیچوقت به خانه روا نیست... پانزده دوره لیگ فوتبال زنان ما و بیست و اندی سال تیم ملی اش، حسرت تیم ملی یک ساله فوتبال زنان عربستان را دارد، ما اینجا ستاره هایمان از شهری به شهر دیگر نه، بلکه از رشته های تخصصی خود کوچ می کنند. چون تصمیم گیرنده ها حواسشان به آن ها نیست و در عوض برای چهل و هشت ساعت حضور غریبه تر ها تا نحوه تماس تصویری با جورجینا را هم فکر کرده اند.

باور کنید اینجا هم رفاه هست هم امکانات اما تشریفات و تعریفات فرق دارد. در شهرکرد و در تهران، تیم ها به خاطر نداشتن پول زمین، منحل می شوند و در ارومیه بازیکنان هنوز به دنبال تسویه حساب چند سال قبل هستند. در کردستان تیم ها با چنگ و دندان حفظ می شوند و سال به سال همه برای حفظ سهمیه و پیدا کردن حامی مالی شب و روز تلاش می کنند. سهم خراسان بزرگ از فوتبال زنان فقط یک صعود و سقوط یک ساله است. برای لیگمان به استقلال و پرسپولیس و ده ها تیم دیگر بلیط رایگان فرستاده ایم اما هیچ کدام نیامدند. تیم ملی هم کمتر از دو ما دیگر راهی استرالیاست، برای دومین مرحله انتخابی المپیک، چون نتایجش ملاکی برای آبروی ملی نیست، پس حمایتی هم نیست... در خانه ما، بد به حال ماست... اما خوش به حال غریبه تر هایی است که اتفاقا بیشتر ما را پس زده اند...