نتوانستم از ذوب آهن خداحافظی کنم
گلنوش خسروی: نماینده دختران ایران هستم
«بار سنگینی روی دوش من است زیرا اگر عملکرد خوبی داشته باشم توجه تیم‌های خارجی را به سمت دختران فوتبالیست کشورم جلب خواهم کرد و امیدوارم بتوانم نماینده خوبی برای دختران کشورم باشم.» این بخشی از صحبت های لژیونر فوتبال بانوان کشورمان است.به گزارش فوتبالدخت به نقل از ایمنا، گلنوش خسروی جوان‌ترین بازیکن لژیونر فوتبال بانوان ایران است که در سن ۱۸ سالگی به لیگ برتر فوتبال زنان ترکیه پیوست. وی در ۱۰ سالگی به صورت اتفاقی فوتبال را از مدرسه شروع کرد و با توجه به استعدادی که داشت در اولین دوره حضورش در مسابقات مدرسه به عنوان بهترین بازیکن شناخته شد.
خسروی سابقه چهار سال بازی در تیم فوتبال بانوان ذوب‌آهن را دارد و به گفته خود او طلایی‌ترین دوران فوتبالی را در این تیم داشته و به کمک سعید آذری به تیم کوناک اسپور ترکیه پیوسته است. خبرنگار ایمنا گفت و گویی با این فوتبالیست جوان انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:
چگونه وارد فوتبال شدی؟
کاملاً اتفاقی، کلاس سوم دبستان بودم که تیم فوتسال مدرسه برای بسته شدن تیم به یک بازیکن نیاز داشت و قبول کردم عضو تیم شوم. در مسابقات شرایط به گونه‌ای فراهم شد که مجبور به بازی شدم و از همان موقع استارت کار من در فوتبال زده شد.
سابقه بازی در چه تیم‌هایی را داری؟
چهار سال در ذوب‌آهن بازی کردم و قبل از ذوب‌آهن به خاطر فشار درس نتوانستم به تیم لیگ برتری اضافه شوم. در ذوب‌آهن دوران خوبی را داشتم و افتخار می‌کنم که در باشگاه باسابقه‌ای مانند ذوب‌آهن بودم، بعد از این تیم با کمک سعید آذری به "کوناک بلدی اسپور" ترکیه پیوستم.
دورانی که در ذوب‌آهن بودی چه طور بود؟
دوران خوبی را پشت سر گذاشتم، در این تیم شکوفا شدم با کمک‌هایی که از جانب سعید آذری شد به این مقطع رسیدم. متأسفانه نتوانستم به آن شکلی که دوست دارم از ذوب‌آهن خداحافظی کنم، حتی در قالب یک پست، زیرا موفق نشدم احساس درون خود را در قالب یک متن بیان کنم که بابت این موضوع عذرخواهی می‌کنم.
بعد از چهار سال حرف از جدایی زدن خیلی سخت بود، اما می‌توانم برای نخستین‌بار از ذوب آهنم خداحافظی کنم. در دوران حضورم در این تیم، تمام تلاش خودم را انجام دادم تا شرمنده باشگاه نشوم. در حال حاضر که این حرف‌ها را می‌زنم احساس غرور و افتخار می‌کنم که عضو کوچکی از یک مجموعه بزرگ بودم. می‌خواهم از تمامی عوامل کارخانه ذوب آهن، سعید آذری، احمدرضا فقیهی، سارا نصیری، مربیانم و بازیکنانی که در کنارشان بودم تشکر کنم. از خدا برای ذوب‌آهن بهترین‌ها را آرزو می‌کنم و امیدوارم از این شرایط بحرانی خارج شود.
دختر بودی و فوتبال بازی می‌کردی سخت نبود؟
هرکسی در زندگی سختی‌هایی دارد زیرا اگر سختی نبود زندگی یکنواخت می‌شد. خداوند در این مسیر به من کمک کرد و شکرگزارم.
به لژیونر شدن فکر می‌کردی؟
هر فوتبالیستی به لژیونر شدن فکر می‌کند. از چندسال گذشته تیم‌های خارجی برای من و ذوب‌آهن ایمیل می‌فرستادند که سعید آذری صلاح ندانست با سن کمی که داشتم از کشور خارج شوم، اما سال جاری با توجه به بررسی‌هایی که نسبت به پیشنهادات انجام دادند تصمیم گرفتند من به این تیم بیایم، خوشبختانه تصمیم خیلی خوبی بود که از آن خوشحال هستم.
از رسانه‌هایی که من را حمایت کردند ممنونم، باعث دلگرمی من شدند، اما بیشتر از این توقع داشتم زیرا زمانی که یک فوتبالیست آقا، لژیونر می‌شود از او خیلی استقبال می‌کنند.دختران ایرانی پتانسیل لژیونر شدن را دارند؟
بله دختران ایرانی پتانسیل دعوت شدن به کشورهای دیگر را دارند. بار سنگینی روی دوش من است، اگر عملکرد خوبی داشته باشم توجه تیم‌های خارجی را به سمت دختران فوتبالیست کشورم جلب خواهم کرد و امیدوارم بتوانم نماینده خوبی برای دختران ایران باشم.
شرایط تیمی که در آن حضور داری (کوناک اسپور ترکیه) چگونه است؟
از اول فصل تمرینات منظمی داشتیم، نیم‌فصل اول تمام شد و به خاطر یک سری مشکلاتی که پیش آمد زمان برد تا هماهنگ شویم. در حال حاضر شرایط بهتری داریم و امیدواریم نیم‌فصل دوم نتایج مورد نظر را کسب کنیم.
با توجه به اینکه در لیگ برتر فوتبال بانوان ایران و ترکیه بازی کردی، می‌توانی سطح دو لیگ ایران و ترکیه را با یکدیگر مقایسه کنی؟
ایران در فوتبال سطح بالایی دارد، اما برای مقایسه کردن سطح لیگ‌ها باید به امکانات، تمرینات، تغذیه و قراردادها توجه کرد. زمانی که یک فوتبالیست با تیمی قرارداد می‌بندد منبع درآمد آن بازیکن محسوب می‌شود. در تیمی که حضور دارم هرساله بازیکنان خارجی به خدمت می‌گیرند و قراردادهای خوبی ثبت می‌کنند؛ از این لحاظ می‌توان تفاوت بین لیگ ایران و ترکیه را احساس کرد. در همه جای دنیا تفاوت بین زن و مرد آشکار است.
چه کسی را به عنوان الگوی ورزشی قرار دادی؟
الگوی ورزشی خاصی ندارم، اما همیشه تلاش‌های رونالدو را تحسین می‌کنم و سبک بازی نیمار را دوست دارم.
برای بهتر شدن فوتبال بانوان ایران چه کاری می‌شود انجام داد؟
باید بانوان را حمایت کرد. شنیده‌ام که عکاسان خبری و اصحاب رسانه مرد اجازه ورود به سالن و زمین بازی را ندارند که باید اجازه حضور آنها صادر شود زیرا وقتی فوتبال بانوان دیده شود اسپانسر جذب می‌شود، قراردادها بالا می‌رود، کیفیت تغذیه و تمرین هم بهتر می‌شود و از همه مهم‌تر انگیزه بازیکنان را بالا می‌رود.
چه آرزویی داری؟
آرزوی من این است که هر روز از دیروز خودم بهتر باشم، باعث افتخار مادر و کشورم شوم، امیدوارم در این مسیر خدا به من کمک کند.
گفتگو از کیمیا گلپیرا
