چرا فوتبالیست زن 50 میلیون می‌گیرد، فوتبالیست مرد 2 میلیارد؟
هیچ نمایشی با سکوهای خالی میلیاردی نمی‌شود!
هر چقدر دختران ایرانی در فوتسال به موفقیت رسیده‌اند و تا قهرمانی آسیا پیش رفته‌اند اما در فوتبال، پیشرفت محسوسی در کار نبوده. تیم ملی فوتبال زنان ایران در آسیا همچنان یک قدرت درجه سوم است که به چین‌تایپه و فیلیپین می‌بازد. با این حال لیگ فوتبال زنان چند سالی است که افتان و خیزان برگزار می‌شود. معدود تیم‌هایی مثل ملوان انزلی توانسته‌اند تماشاگرانی را به استادیوم بیاورند ولی اکثر تیم‌ها در طول فصل برای سکوهای خالی بازی می‌کنند. نتایج عجیب و غریبی هم در این لیگ رقم می‌خورد؛ بردهایی با 15 گل اختلاف! اگر به جدول لیگ زنان نگاه کنید، کم متعجب نمی‌شوید.تیم قهرمان، شهرداری بم در 22 هفته با 21 برد و با تفاضل گل مثبت 105 بالاتر از بقیه ایستاده. مهاجمی هم به نام زهرا قنبری دارند که به تنهایی 51 گل زده. در این لیگ، تیمی وجود دارد که با تفاضل گل منفی 117 آخر نشده و چون لیگ دسته دوم زنان هم عملاً وجود ندارد، خطر سقوط هیچ تیمی را تهدید نمی‌کند.
شهرداری بم، با چند بازیکن ملی‌پوش غیربومی قهرمان بی‌رقیب لیگ زنان شده. یکی از غیربومی‌های تیم قهرمان، کوهستان (کویستان) خسروی است که از سقز به بم آمده. او در لیگی که چند تیم خصوصی هم حضور دارند، ترجیح داده به تیمی بیاید که بودجه‌اش را یک نهاد عمومی (شهرداری) تامین می‌کند. خسروی در بهار 95 گفت‌وگویی کرده و گفته در نخستین سالی که فوتبال بازی کرده 300 هزار تومان دستمزد گرفته ولی از قرارداد 25 میلیونی که به تازگی بسته راضی است اما در این سه سال نظر مدافع شهرداری بم تغییر کرده و دیگر به دستمزدهای چند ده میلیونی راضی نیست. او در تابستان 98 می‌گوید: «من امسال 50 میلیون قرارداد داشتم که البته با پرداختی که به بازیکنان مرد داده می‌شود، فاصله نجومی دارد. این در حالی است که همان وقت و انرژی که آقایان برای تمرین و بازی می‌گذارند، ما هم می‌گذاریم.»
ورزش حرفه‌ای، رنج و آسیب و زحمت دارد. چه فوتبال باشد چه هر رشته دیگری. چه ورزشکارش مرد باشد و چه زن اما مقایسه دستمزد زنان فوتبالیست با مردان شاغل در لیگ و شکایت از اینکه «چرا فلانی اینقدر قرارداد دارد و ما اینقدر؟» یک مغالطه آشکار است. زنان فوتبالیست در ایران، در اروپا یا هر جای دیگری دریافتی کمتری نسبت به مردان دارند. دلیل آن هم روشن است؛ در همه دنیا فوتبال مردان، تماشاگر، حامی مالی و ظرفیت تبلیغات بسیار بسیار بیشتری نسبت به فوتبال زنان دارد. اختلاف بین دستمزد فوتبالیست‌های مرد و زن از همین تفاوت بدیهی آغاز می‌شود که جام جهانی زنان 130 میلیون دلار درآمد دارد و جام جهانی مردان 6 میلیارد دلار.
ماجرای اینکه چرا کوهستان خسروی، سالی 50 میلیون دستمزد می‌گیرد و فلان فوتبالیست لیگ مردان 2 میلیارد، از همین جا آغاز می‌شود که بازی شهرداری بم چند ده نفر تماشاگر دارد و بازی پرسپولیس چند ده هزار نفر. فوتبال ایران در همین حال زار و نزار و با وجود محرومیت از درآمدهای حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی، باز هم یک تجارت چند صد میلیاردی است. پرسپولیس، استقلال، تراکتور، سپاهان و بقیه تیم‌ها، در طول فصل میلیون‌ها تماشاگر را به استادیوم می‌کشانند اما مدافع 34 ساله شهرداری بم که سال‌ها برای سکوهای خالی بازی کرده، بی‌توجه به بدیهیات، دستمزد 50 میلیونی خود را ناچیز می‌شمارد.
کوهستان خسروی بیش از 15 سال است فوتبال بازی می‌کند و حتماً بهتر می‌داند که وقتی در دهه 20 و 30 سنگ بنای فوتبال باشگاهی در ایران گذاشته شد، نه خبری از قرارداد بود و نه حقوق ماهیانه. مردان نسل اول و دوم فوتبال ایران به خاطر عشق به فوتبال بود که فوتبال بازی می‌کردند نه هیچ چیز دیگری. همه آنها شغل دیگری داشتند و اغلب بضاعت مالی مختصری. چند دهه طول کشید تا فوتبال در ایران به یک منبع درآمد و شغلی تمام‌وقت تبدیل شد. فوتبال زنان در ایران هم باید همین راه طولانی را برود. هیچ میان‌بری در کار نیست. هر وقت تیم شهرداری بم توانست چند ده هزار نفر را به تماشای یک بازی فوتبال زنان ترغیب کند، آن روز همان روزی است که کوهستان خسروی و یارانش حتماً باید از دستمزد 50 میلیونی خود ناراضی باشند.
علی مغانی - ایران ورزشی
